ড:বিভা চেতিয়া বৰা শৰত কাল অহাৰ লগে লগে পৰিৱেশৰ তাপমাত্ৰা কমি আহিবলৈ ধৰে। শীতকালৰ আগমনৰ লগে লগে পৰিৱেশৰ উষ্ণতা অধিক কমাৰ লগতে বৰষুণৰ পৰিমাণ ক্ৰমে কমি আহিব আৰু খৰাং বতৰত কিছুমান ঠাইৰ পুখুৰীৰ পানীৰ গভীৰতা কমি সমস্যাৰ সৃষ্টি হ ' ব। মাছ পালন ক্ষেত্ৰত এই সময়ছোৱা কিছু উদ্বেগৰ সময় বুলিব পৰা যায়। কাৰণ পৰিৱেশৰ উষ্ণতা কমি অহাৰ লগে লগে মাছৰ দৈহিক বৃদ্ধিৰ হাৰত তাৰ প্ৰভাৱ পৰিলক্ষিত হ ' ব। পুখুৰীৰ পানীৰ গভীৰতা , অন্যান্য গুণাগুণৰ লগতে   মাছৰ প্ৰাকৃতিক আহাৰৰ উৎপাদনতো তাৰতম্য ঘটিব। উপযুক্ত সাৱধানতা অৱলম্বন নকৰিলে এই সময়ত মাছৰ ঘাঁ লগা বেমাৰকে ধৰি বিভিন্ন সমস্যাৰ সৃষ্টি হ ' ব পাৰে। সেয়ে এই সময়ছোৱাত মাছ পালন পুখুৰীৰ পোহনীয়া মাছখিনিৰ বাবে কিছুমান বিশেষ ব্যৱস্থা লবলগীয়া হয়। ১) পুখুৰীৰ পানীৰ উপযুক্ত গভীৰতাৰ (কমেও ১.৫ মিটাৰ) নিয়ন্ত্ৰণ অতি প্ৰয়োজনীয়। পানীৰ গভীৰতা কমাৰ ফলত মাছৰ চলন - ফুৰ ণ ৰ বাবে থকা ঠাই কমি যাব , পানীৰ দ্ৰৱীভূত অম্লজানৰ পৰিমাণ হ্ৰাস পাব পাৰে , পানী ঘোলা হব পাৰে আৰু অম্লজানৰ নাটনিৰ ফলত মাছবোৰে পানীৰ উপৰিভাগত কমাব পাৰে। সেয়ে যদি পুখুৰীৰ পানীৰ গভীৰতা কমিবলৈ ধৰে , প

নয়ন কুমাৰ বৰা অসম তথা উত্তৰ পূ্ৰ্বাঞ্চলত অতীজৰে পৰাই ঢেকীয়া শাকৰ ব্যৱহাৰ প্ৰচলন হৈ আহিছে। গ্ৰাম্য সমাজত এই ঢেকীয়া শাক প্ৰাকৃতিকভাবেই পোৱা হয় যদিও বৰ্তমান নিকটৱৰ্তী চহৰসমূহত ইয়াৰ বাণিজ্যিক চাহিদা বৃদ্ধি হোৱাৰ বাবে ইয়াৰ উপলভ্যতা হ্ৰাস পাইছে। এমুঠি ঢেকীয়াশাক, ৫-১০ টকা দৰত চহৰসমূহত বিক্ৰি হৈ আছে, কিন্তু বজাৰসমূহত পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে পোৱা নেযায়। সেয়ে, এই ঢেকীয়া শাকৰো যদি পৰিকল্পিতভাবে খেতি কৰি আৰ্থিকভাবে লাভৱান হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে। অসম তথা উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলত বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ ঢেকীয়া পোৱা যায় যদিও তাৰ ভিতৰত কেইবিধমান প্ৰজাতিৰ ঢেকীয়াহে শাক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। তেনে কেইবিধমান প্ৰজাতি হ’ল- Diplazium esculentum (Retz.) Sw., Huperzia phlegmaria (L.) Rothm., Huperzia squarrosa (G. Forst.) Trevis. And Nephrolepis cordifolia (L.) C. Presl বিভিন্ন খনিজ লৱন, খাদ্য-আঁহ আৰু ঔষধি গুণেৰে পৰিপু্ৰ্ণ এই ঢেকীয়া শাক অসম তথা উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ জনগোষ্ঠীসমূহে বিভিন্নধৰণে ৰন্ধন-প্ৰকৰণ কৰে। সতেজ, কেঁচা ঢেকীয়া শাকত থকা বিভিন্ন উপাদান সমূহ নিম্নলিখিত টেবুলত উল্লেখ কৰা হৈছে – ক্ৰ.ন. উপাদান

  নয়ন কুমাৰ বৰা           খোৱা তেল বা মিঠাতেল হিচাপে সৰিয়হৰ তেল আমাৰ সমাজৰ প্ৰতিটো পৰিয়ালতে এক অপৰিহাৰ্য্য দ্ৰব্য । মিঠাতেলৰ বজাৰ চাহিদাও কম নহয় । আজিকালি পেকেট মিঠাতেলৰ ব্যৱসায় হোৱাৰ পৰা ই এক বিশেষ উদ্যগলৈ গতি কৰিছে । কেৱল খোৱাতেল হিচাপেই যে ইয়াৰ চাহিদা আছে তেনে নহয় । কাহুদি , খৰালি , পানীটেঙা মচলা চাটনিৰ উপৰিও সৰিয়হৰ খলিহৈক পশু খাদ্য আৰু কীটনাশক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰাৰ চাহিদাও বৰ্ত্তমান সময়ত বৃদ্ধি পাইছে । অসমত প্ৰায় ২.৮৬ লাখ হেক্টৰ মাটিত সৰিয়হৰ খেতি কৰা হয় যদিও গড় উৎপাদন অতি কম হৈ আছে , প্ৰতি হেক্টৰত মাত্ৰ ৬৪৩ কিলোগ্ৰাম। মুঠ উৎপাদন ১.৮৪ লাখ উৎপাদন যদিও এই উৎপাদনে অসমৰে চাহিদা পূৰণ কৰিব নোৱাৰে। ফলত অসমৰ বাহিৰৰ পৰা বুজন পৰিমাণৰ সৰিয়হ আমদানি কৰিবলগীয়া হয়। অসমৰ বালিচঁহীয়া পলসুৱা মাটিবোৰ সৰিয়হৰ খেতিৰ বাবে অতি উপযুক্ত । তদুপৰি বান অধ্যুষিত অঞ্চলত এই খেতিয়ে এক উল্লেখযোগ্য পৰিৱৰত্তন আনি দিব পাৰে ।   সৰিয়হৰ প্ৰজাতি :           সৰিয়হৰ প্ৰজাতিসমূহ হ ’ ল - হালধীয়া সৰিয়হ ( Yellow Sarson ), মুগা সৰিয়হ ( Brown Sarson ), ৰেপ চিদ বা টৰীয়া ( Rapeseed or Toria ), ৰাই ( Rye ), ক ’ লা স